wymówiony

From wymówić +‎ -ony. First attested in c. 1428.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨmɔːvjɔnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨmovjɔnɨ/

wymówiony

1. above mentioned
   • 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume I, page 482:

     Quod si predictas hereditates a predicto Iohanne non exemeremus aczby prerzekoncze dzedzini o[d] wymowyonego […] ne wykupilibichom

     [Quod si predictas hereditates a predicto Iohanne non exemeremus aczby przerzekące dziedziny o[d] wymowionego […] nie wykupilibychom]

2. kind, nice; friendly

   Synonym: wymowny

   • 1885 [Fifteenth century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume III, page 179:

     *Vvigatus mihi eris bandzesz wymowyenszy

     [Vvigatus mihi eris będziesz wymowieńszy]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wymówić, wymołwić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wymówiony”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• IPA^(key): /vɨ.muˈvjɔ.nɨ/
• Rhymes: -ɔnɨ
• Syllabification: wy‧mó‧wio‧ny

wymówiony

1. masculine singular passive adjectival participle of wymówić