przymówienie

From przymówić +‎ -enie. First attested in c. 1500.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝imɔːvjɛɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝imovjɛɲe/

przymówienie n

1. speech

   Synonym: mowa

   • 1875, Stanisław Motty, editor, Książeczka do nabożeństwa Jadwigi księżniczki polskiej‎, page 52:

     Kyedy k thobye schedl, przymowyl szye k thobye takym przymowyenym

     [Kiedy k tobie szedł, przymowił sie k tobie takim przymowienim]

• Polish: przymówienie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przymówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish przymówienie. By surface analysis, przymówić +‎ -enie.

• IPA^(key): /pʂɨ.muˈvjɛ.ɲɛ/
• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: przy‧mó‧wie‧nie

przymówienie n

1. verbal noun of przymówić

• przymówienie in Polish dictionaries at PWN
• “przymowienie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• “PRZYMÓWIENIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 27.11.2020
• “PRZYMÓWIENIE%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 09.03.2009
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przymówienie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 326