rozkładczy

Polish

Etymology

From rozkładać +‎ -czy. First attested in 1860.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /rɔsˈkwat.t͡ʂɨ/
Rhymes: -att͡ʂɨ
Syllabification: roz‧kład‧czy

Adjective

rozkładczy (not comparable, adverb rozkładczo)

(rare, obsolete) corruptingly

Declension

Declension of rozkładczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	rozkładczy		rozkładcze	rozkładcza	rozkładczy	rozkładcze
genitive	rozkładczego			rozkładczej	rozkładczych
dative	rozkładczemu			rozkładczej	rozkładczym
accusative	rozkładczego	rozkładczy	rozkładcze	rozkładczą	rozkładczych	rozkładcze
instrumental	rozkładczym			rozkładczą	rozkładczymi
locative	rozkładczym			rozkładczej	rozkładczych

Derived terms

noun

rozkładczość

Related terms

adjectives

adverb

rozkładowo

nouns

verbs

References

Czas‎, volume 13, issue 52, 3 March 1860, page 3

Further reading

rozkładczy in Polish dictionaries at PWN
rozkładczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.