kveða

Icelandic

Etymology

From Old Norse kveða, from Proto-Germanic *kweþaną, from Proto-Indo-European *gʷet-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʰvɛːða/
    Rhymes: -ɛːða

Verb

kveða (strong verb, third-person singular past indicative kvað, third-person plural past indicative kváðu, supine kveðið)

  1. to say
  2. to recite, to sing, to chant
  3. to compose, to write (a verse or song)

Conjugation
kveða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kveða
supine
(sagnbót)		 kveðið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kveðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kveð við kveðum present
(nútíð)		 ég kveði við kveðum
þú kveður þið kveðið þú kveðir þið kveðið
hann, hún, það kveður þeir, þær, þau kveða hann, hún, það kveði þeir, þær, þau kveði
past
(þátíð)		 ég kvað við kváðum past
(þátíð)		 ég kvæði við kvæðum
þú kvaðst þið kváðuð þú kvæðir þið kvæðuð
hann, hún, það kvað þeir, þær, þau kváðu hann, hún, það kvæði þeir, þær, þau kvæðu
imperative
(boðháttur)		 kveð (þú) kveðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kveddu kveðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kveðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kveðast
supine
(sagnbót)		 kveðist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kveðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kveðst við kveðumst present
(nútíð)		 ég kveðist við kveðumst
þú kveðst þið kveðist þú kveðist þið kveðist
hann, hún, það kveðst þeir, þær, þau kveðast hann, hún, það kveðist þeir, þær, þau kveðist
past
(þátíð)		 ég kvaðst við kváðumst past
(þátíð)		 ég kvæðist við kvæðumst
þú kvaðst þið kváðust þú kvæðist þið kvæðust
hann, hún, það kvaðst þeir, þær, þau kváðust hann, hún, það kvæðist þeir, þær, þau kvæðust
imperative
(boðháttur)		 kveðst (þú) kveðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kveðstu kveðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kveðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kveðinn kveðin kveðið kveðnir kveðnar kveðin
accusative
(þolfall)		 kveðinn kveðna kveðið kveðna kveðnar kveðin
dative
(þágufall)		 kveðnum kveðinni kveðnu kveðnum kveðnum kveðnum
genitive
(eignarfall)		 kveðins kveðinnar kveðins kveðinna kveðinna kveðinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kveðni kveðna kveðna kveðnu kveðnu kveðnu
accusative
(þolfall)		 kveðna kveðnu kveðna kveðnu kveðnu kveðnu
dative
(þágufall)		 kveðna kveðnu kveðna kveðnu kveðnu kveðnu
genitive
(eignarfall)		 kveðna kveðnu kveðna kveðnu kveðnu kveðnu

Synonyms

Derived terms
  • kveða við ("to resound")
  • kveða upp dóm ("to pass sentence")
  • ákveða ("to decide")

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kweþaną (“to say”), from Proto-Indo-European *gʷet- (“to say, speak”).

Verb

kveða (singular past indicative kvað, plural past indicative kváðu, past participle kveðinn)

  1. to say
  2. to utter
  3. to recite

Conjugation
Conjugation of kveða — active (strong class 5)
infinitive kveða
present participle kveðandi
past participle kveðinn
indicative present past
1st-person singular kveð kvað
2nd-person singular kveðr kvazt
3rd-person singular kveðr kvað
1st-person plural kveðum kváðum
2nd-person plural kveðið kváðuð
3rd-person plural kveða kváðu
subjunctive present past
1st-person singular kveða kvæða
2nd-person singular kveðir kvæðir
3rd-person singular kveði kvæði
1st-person plural kveðim kvæðim
2nd-person plural kveðið kvæðið
3rd-person plural kveði kvæði
imperative present
2nd-person singular kveð
1st-person plural kveðum
2nd-person plural kveðið
Conjugation of kveða — mediopassive (strong class 5)
infinitive kveðask
present participle kveðandisk
past participle kveðizk
indicative present past
1st-person singular kveðumk kváðumk
2nd-person singular kvezk kvazk
3rd-person singular kvezk kvazk
1st-person plural kveðumsk kváðumsk
2nd-person plural kveðizk kváðuzk
3rd-person plural kveðask kváðusk
subjunctive present past
1st-person singular kveðumk kvæðumk
2nd-person singular kveðisk kvæðisk
3rd-person singular kveðisk kvæðisk
1st-person plural kveðimsk kvæðimsk
2nd-person plural kveðizk kvæðizk
3rd-person plural kveðisk kvæðisk
imperative present
2nd-person singular kvezk
1st-person plural kveðumsk
2nd-person plural kveðizk

Derived terms
  • kveðandi f
  • kveðja (“a greeting, welcome, salutation”, noun)
  • kveðja (“to call on, summon; to welcome”, verb)
  • kviða (“a ballad, narrative poem”)
  • kviðja (“to banish, to forbid”)
  • kviðjan (“banishment, a ban”)
  • kviðlingr (“ditty”)
  • kviðr (“verdict; inquest, jury; saying, word”)
  • kvæði (“a poem, song”)

Descendants
  • Icelandic: kveða
  • Faroese: kvøða
  • Norwegian: kveda, kvede
  • Old Swedish: kvæþa
  • Danish: kvæde

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.