dyżurny

Polish

Etymology

From dyżur +‎ -ny.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɨˈʐur.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -urnɨ
  • Syllabification: dy‧żur‧ny

Adjective

dyżurny (not comparable)

  1. on duty (actively engaged in an assigned task, duty, or occupation)
  2. (colloquial) recurring constantly and used when needed
    Hypernym: stały

Declension
Declension of dyżurny
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative dyżurny dyżurne dyżurna dyżurni dyżurne
genitive dyżurnego dyżurnej dyżurnych
dative dyżurnemu dyżurnym
accusative dyżurnego dyżurny dyżurne dyżurną dyżurnych dyżurne
instrumental dyżurnym dyżurnymi
locative dyżurnej dyżurnych

Noun

dyżurny m pers (feminine dyżurna)

  1. (nominalized) duty officer (person who is on duty)
  2. (nominalized, education) monitor, prefect (student leader in a class)

Declension
Declension of dyżurny
singular plural
nominative dyżurny dyżurni
genitive dyżurnego dyżurnych
dative dyżurnemu dyżurnym
accusative dyżurnego dyżurnych
instrumental dyżurnym dyżurnymi
locative dyżurnym dyżurnych
vocative dyżurny dyżurni
adjective
  • dyżurowy
nouns
  • dyżur
  • dyżurant
  • dyżurka
  • ostry dyżur
verb
  • dyżurować impf

Further reading
  • dyżurny I in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dyżurny II in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dyżurny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.