dwójka

See also: dwójką

Polish
Polish numbers (edit)
20
 ←  1 2 3  → 
    Cardinal: dwa
    Ordinal: drugi
    Adverbial: dwukrotnie, dwakroć, dwa razy
    Multiplier: podwójny, dwukrotny
    Distributive: podwójnie
    Adverbial qualitative: dwojako, dwoiście
    Multiplier qualitative: dwojaki, dwoisty
    Collective: dwoje, oboje, obydwoje
    Additional collective: oba, obydwa, para, duet
    Fractional: pół, połowa, połówka
    Numeral noun: dwójka
    Relational adjective: dwójkowy
    Related verb: dwoić
    Prefix: dwu-, dwój-

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdvuj.ka/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ujka
  • Syllabification: dwój‧ka

Noun

dwójka f (diminutive dwójeczka, augmentative dwója)

  1. two (digit or figure)
  2. two (a set or group with two elements)
  3. (metonymically) something assigned the number two: bus line, road, candidate on a ballot, etc.
  4. bad grade, D
  5. (card games) deuce
  6. (informal, euphemistic) number two, feces

Declension
Declension of dwójka
singular plural
nominative dwójka dwójki
genitive dwójki dwójek
dative dwójce dwójkom
accusative dwójkę dwójki
instrumental dwójką dwójkami
locative dwójce dwójkach
vocative dwójko dwójki

Derived terms

Further reading
  • dwójka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dwójka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.