drużynowy

Polish

Etymology

From drużyna +‎ -owy.

Pronunciation
  • IPA(key): /dru.ʐɨˈnɔ.vɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: dru‧ży‧no‧wy

Adjective

drużynowy (not comparable, adverb drużynowo)

  1. (relational) team
    Czy lubisz grać w sporty drużynowe? ― Do you like playing team sports?

Declension
Declension of drużynowy
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative drużynowy drużynowe drużynowa drużynowi drużynowe
genitive drużynowego drużynowej drużynowych
dative drużynowemu drużynowym
accusative drużynowego drużynowy drużynowe drużynową drużynowych drużynowe
instrumental drużynowym drużynowymi
locative drużynowej drużynowych

Noun

drużynowy m pers (feminine drużynowa)

  1. (scouting) scoutmaster

Declension
Declension of drużynowy
singular plural
nominative drużynowy drużynowi
genitive drużynowego drużynowych
dative drużynowemu drużynowym
accusative drużynowego drużynowych
instrumental drużynowym drużynowymi
locative drużynowym drużynowych
vocative drużynowy drużynowi

Further reading
  • drużynowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • drużynowy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.