zakładnik

From zakład +‎ -nik. First attested in the 16th century.[1]

• IPA^(key): /zaˈkwad.ɲik/
• (Middle Polish) IPA^(key): /zaˈkɫad.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adɲik
• Syllabification: za‧kład‧nik

zakładnik m pers (feminine zakładniczka or (obsolete) zakładnica)

1. hostage (person seized in order to compel another party to act (or refrain from acting) in a certain way, because of the threat of harm to the hostage)

Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)

• zakładnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakładnik in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “zakładnik”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “zakładnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zakładnik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 125