wyręczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ ręczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧rę‧czyć

Verb

wyręczyć pf (imperfective wyręczać)

  1. (transitive) to relieve somebody of something
  2. (reflexive with się) to make use of somebody (to have one's work done by somebody else)

Conjugation
Conjugation of wyręczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyręczyć
future tense 1st wyręczę wyręczymy
2nd wyręczysz wyręczycie
3rd wyręczy wyręczą
impersonal wyręczy się
past tense 1st wyręczyłem,
-(e)m wyręczył		 wyręczyłam,
-(e)m wyręczyła		 wyręczyłom,
-(e)m wyręczyło		 wyręczyliśmy,
-(e)śmy wyręczyli		 wyręczyłyśmy,
-(e)śmy wyręczyły
2nd wyręczyłeś,
-(e)ś wyręczył		 wyręczyłaś,
-(e)ś wyręczyła		 wyręczyłoś,
-(e)ś wyręczyło		 wyręczyliście,
-(e)ście wyręczyli		 wyręczyłyście,
-(e)ście wyręczyły
3rd wyręczył wyręczyła wyręczyło wyręczyli wyręczyły
impersonal wyręczono
conditional 1st wyręczyłbym,
bym wyręczył		 wyręczyłabym,
bym wyręczyła		 wyręczyłobym,
bym wyręczyło		 wyręczylibyśmy,
byśmy wyręczyli		 wyręczyłybyśmy,
byśmy wyręczyły
2nd wyręczyłbyś,
byś wyręczył		 wyręczyłabyś,
byś wyręczyła		 wyręczyłobyś,
byś wyręczyło		 wyręczylibyście,
byście wyręczyli		 wyręczyłybyście,
byście wyręczyły
3rd wyręczyłby,
by wyręczył		 wyręczyłaby,
by wyręczyła		 wyręczyłoby,
by wyręczyło		 wyręczyliby,
by wyręczyli		 wyręczyłyby,
by wyręczyły
impersonal wyręczono by
imperative 1st niech wyręczę wyręczmy
2nd wyręcz wyręczcie
3rd niech wyręczy niech wyręczą
passive adjectival participle wyręczony wyręczona wyręczone wyręczeni wyręczone
anterior adverbial participle wyręczywszy
verbal noun wyręczenie

Derived terms
noun

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.