wykląć

Polish

From wy- +‎ kląć.

wykląć pf (imperfective wyklinać)

(transitive) to curse, to imprecate, to missay [+accusative = someone/something]
Synonyms: see Thesaurus:obrażać
(transitive, religion) to banish, to curse out, to excommunicate (to officially exclude someone from membership of a church or religious community)
Synonym: potępić
(transitive, dated) to curse (to wish harm upon) [+accusative = someone/something]

Conjugation of wykląć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykląć
future tense	1^st	wyklnę			wyklniemy
	2^nd	wyklniesz			wyklniecie
	3^rd	wyklnie			wyklną
	impersonal	wyklnie się
past tense	1^st	wykląłem, -(e)m wyklął	wyklęłam, -(e)m wyklęła	wyklęłom, -(e)m wyklęło	wyklęliśmy, -(e)śmy wyklęli	wyklęłyśmy, -(e)śmy wyklęły
	2^nd	wykląłeś, -(e)ś wyklął	wyklęłaś, -(e)ś wyklęła	wyklęłoś, -(e)ś wyklęło	wyklęliście, -(e)ście wyklęli	wyklęłyście, -(e)ście wyklęły
	3^rd	wyklął	wyklęła	wyklęło	wyklęli	wyklęły
	impersonal	wyklęto
conditional	1^st	wykląłbym, bym wyklął	wyklęłabym, bym wyklęła	wyklęłobym, bym wyklęło	wyklęlibyśmy, byśmy wyklęli	wyklęłybyśmy, byśmy wyklęły
	2^nd	wykląłbyś, byś wyklął	wyklęłabyś, byś wyklęła	wyklęłobyś, byś wyklęło	wyklęlibyście, byście wyklęli	wyklęłybyście, byście wyklęły
	3^rd	wykląłby, by wyklął	wyklęłaby, by wyklęła	wyklęłoby, by wyklęło	wyklęliby, by wyklęli	wyklęłyby, by wyklęły
	impersonal	wyklęto by
imperative	1^st	niech wyklnę			wyklnijmy
	2^nd	wyklnij			wyklnijcie
	3^rd	niech wyklnie			niech wyklną
passive adjectival participle		wyklęty	wyklęta	wyklęte	wyklęci	wyklęte
anterior adverbial participle		wyklnąwszy
verbal noun		wyklęcie