vertrouwensbreuk

Dutch

Etymology

From vertrouwen +‎ -s- +‎ breuk. Compare German Vertrauensbruch.

Pronunciation
  • IPA(key): /vərˈtrɑu̯.ənsˌbrøːk/
  • audio(file)
  • Hyphenation: ver‧trou‧wens‧breuk

Noun

vertrouwensbreuk f (plural vertrouwensbreuken)

  1. (law) breach of trust (an act, omission or concealment, by which a person who has a fiduciary duty to act in the interest of another instead uses their position for their own benefit)
    De directeur van het bedrijf werd beschuldigd van een vertrouwensbreuk toen hij geld van het bedrijf voor persoonlijke doeleinden gebruikte.
    The company's director was accused of a breach of trust when he used company funds for personal purposes.

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.