ukoić

Polish

Etymology

From u- +‎ koić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈkɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ko‧ić

Verb

ukoić pf (imperfective koić)

  1. (transitive) to soothe
    Synonyms: złagodzić, uspokoić, uśmierzyć
  2. (transitive) to calm (e.g., nerves)
    Synonyms: uspokoić, zaciszyć
  3. (transitive) to alleviate
    Synonyms: złagodzić, przynieść ulgę, uśmierzyć
  4. (transitive) to comfort
    Synonyms: pocieszyć, utulić
  5. (reflexive with się, literary) to get comforted

Conjugation
Conjugation of ukoić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukoić
future tense 1st ukoję ukoimy
2nd ukoisz ukoicie
3rd ukoi ukoją
impersonal ukoi się
past tense 1st ukoiłem,
-(e)m ukoił		 ukoiłam,
-(e)m ukoiła		 ukoiłom,
-(e)m ukoiło		 ukoiliśmy,
-(e)śmy ukoili		 ukoiłyśmy,
-(e)śmy ukoiły
2nd ukoiłeś,
-(e)ś ukoił		 ukoiłaś,
-(e)ś ukoiła		 ukoiłoś,
-(e)ś ukoiło		 ukoiliście,
-(e)ście ukoili		 ukoiłyście,
-(e)ście ukoiły
3rd ukoił ukoiła ukoiło ukoili ukoiły
impersonal ukojono
conditional 1st ukoiłbym,
bym ukoił		 ukoiłabym,
bym ukoiła		 ukoiłobym,
bym ukoiło		 ukoilibyśmy,
byśmy ukoili		 ukoiłybyśmy,
byśmy ukoiły
2nd ukoiłbyś,
byś ukoił		 ukoiłabyś,
byś ukoiła		 ukoiłobyś,
byś ukoiło		 ukoilibyście,
byście ukoili		 ukoiłybyście,
byście ukoiły
3rd ukoiłby,
by ukoił		 ukoiłaby,
by ukoiła		 ukoiłoby,
by ukoiło		 ukoiliby,
by ukoili		 ukoiłyby,
by ukoiły
impersonal ukojono by
imperative 1st niech ukoję ukojmy
2nd ukoj ukojcie
3rd niech ukoi niech ukoją
passive adjectival participle ukojony ukojona ukojone ukojeni ukojone
anterior adverbial participle ukoiwszy
verbal noun ukojenie
nouns

Further reading
  • ukoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.