ukarać

Polish

Etymology

From u- +‎ karać.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈka.rat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -arat͡ɕ
  • Syllabification: u‧ka‧rać

Verb

ukarać pf (imperfective karać)

  1. (transitive) to penalise, to punish, to discipline

Conjugation
Conjugation of ukarać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukarać
future tense 1st ukarzę ukarzemy
2nd ukarzesz ukarzecie
3rd ukarze ukarzą
impersonal ukarze się
past tense 1st ukarałem,
-(e)m ukarał		 ukarałam,
-(e)m ukarała		 ukarałom,
-(e)m ukarało		 ukaraliśmy,
-(e)śmy ukarali		 ukarałyśmy,
-(e)śmy ukarały
2nd ukarałeś,
-(e)ś ukarał		 ukarałaś,
-(e)ś ukarała		 ukarałoś,
-(e)ś ukarało		 ukaraliście,
-(e)ście ukarali		 ukarałyście,
-(e)ście ukarały
3rd ukarał ukarała ukarało ukarali ukarały
impersonal ukarano
conditional 1st ukarałbym,
bym ukarał		 ukarałabym,
bym ukarała		 ukarałobym,
bym ukarało		 ukaralibyśmy,
byśmy ukarali		 ukarałybyśmy,
byśmy ukarały
2nd ukarałbyś,
byś ukarał		 ukarałabyś,
byś ukarała		 ukarałobyś,
byś ukarało		 ukaralibyście,
byście ukarali		 ukarałybyście,
byście ukarały
3rd ukarałby,
by ukarał		 ukarałaby,
by ukarała		 ukarałoby,
by ukarało		 ukaraliby,
by ukarali		 ukarałyby,
by ukarały
impersonal ukarano by
imperative 1st niech ukarzę ukarzmy
2nd ukarz ukarzcie
3rd niech ukarze niech ukarzą
passive adjectival participle ukarany ukarana ukarane ukarani ukarane
anterior adverbial participle ukarawszy
verbal noun ukaranie

Derived terms
proverb
noun

Further reading
  • ukarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukarać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.