udoić

Polish

Etymology

From u- +‎ doić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈdɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: u‧do‧ić

Verb

udoić pf

  1. (transitive) to get a certain amount of milk by milking a dairy animal

Conjugation
Conjugation of udoić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive udoić
future tense 1st udoię udoimy
2nd udoisz udoicie
3rd udoi udoią
impersonal udoi się
past tense 1st udoiłem,
-(e)m udoił		 udoiłam,
-(e)m udoiła		 udoiłom,
-(e)m udoiło		 udoiliśmy,
-(e)śmy udoili		 udoiłyśmy,
-(e)śmy udoiły
2nd udoiłeś,
-(e)ś udoił		 udoiłaś,
-(e)ś udoiła		 udoiłoś,
-(e)ś udoiło		 udoiliście,
-(e)ście udoili		 udoiłyście,
-(e)ście udoiły
3rd udoił udoiła udoiło udoili udoiły
impersonal udoiono
conditional 1st udoiłbym,
bym udoił		 udoiłabym,
bym udoiła		 udoiłobym,
bym udoiło		 udoilibyśmy,
byśmy udoili		 udoiłybyśmy,
byśmy udoiły
2nd udoiłbyś,
byś udoił		 udoiłabyś,
byś udoiła		 udoiłobyś,
byś udoiło		 udoilibyście,
byście udoili		 udoiłybyście,
byście udoiły
3rd udoiłby,
by udoił		 udoiłaby,
by udoiła		 udoiłoby,
by udoiło		 udoiliby,
by udoili		 udoiłyby,
by udoiły
impersonal udoiono by
imperative 1st niech udoię udójmy
2nd udój udójcie
3rd niech udoi niech udoią
passive adjectival participle udoiony udoiona udoione udoieni udoione
anterior adverbial participle udoiwszy
verbal noun udoienie

Derived terms
adjective
  • udojowy
noun
adjectives
  • dojarkowy
  • dojarski
  • dojny
  • wydojowy
adverb
  • dojnie
nouns
verbs

Further reading
  • udoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.