składniczy

Polish

Etymology

From składnik (“ingredient”) +‎ -y. First attested in 1844.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /skwadˈɲi.t͡ʂɨ/
Rhymes: -it͡ʂɨ
Syllabification: skład‧ni‧czy

Adjective

składniczy (not comparable)

(obsolete) synthetic
Synonym: syntetyczny

Declension

Declension of składniczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	składniczy		składnicze	składnicza	składniczy	składnicze
genitive	składniczego			składniczej	składniczych
dative	składniczemu			składniczej	składniczym
accusative	składniczego	składniczy	składnicze	składniczą	składniczych	składnicze
instrumental	składniczym			składniczą	składniczymi
locative	składniczym			składniczej	składniczych

Related terms

adjectives

adverbs

nouns

verbs

References

Bronisław Trentowski (1844) Myślini czyli Całokształt loiki narodowej‎, volume 2, page 41

Further reading

Aleksander Zdanowicz (1861), “składniczy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “składniczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 149

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.