rozrzucić

Polish

Etymology

From roz- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧rzu‧cić

Verb

rozrzucić pf (imperfective rozrzucać)

  1. (transitive, reflexive with się) to scatter, to disperse, to strew

Conjugation
Conjugation of rozrzucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozrzucić
future tense 1st rozrzucę rozrzucimy
2nd rozrzucisz rozrzucicie
3rd rozrzuci rozrzucą
impersonal rozrzuci się
past tense 1st rozrzuciłem,
-(e)m rozrzucił		 rozrzuciłam,
-(e)m rozrzuciła		 rozrzuciłom,
-(e)m rozrzuciło		 rozrzuciliśmy,
-(e)śmy rozrzucili		 rozrzuciłyśmy,
-(e)śmy rozrzuciły
2nd rozrzuciłeś,
-(e)ś rozrzucił		 rozrzuciłaś,
-(e)ś rozrzuciła		 rozrzuciłoś,
-(e)ś rozrzuciło		 rozrzuciliście,
-(e)ście rozrzucili		 rozrzuciłyście,
-(e)ście rozrzuciły
3rd rozrzucił rozrzuciła rozrzuciło rozrzucili rozrzuciły
impersonal rozrzucono
conditional 1st rozrzuciłbym,
bym rozrzucił		 rozrzuciłabym,
bym rozrzuciła		 rozrzuciłobym,
bym rozrzuciło		 rozrzucilibyśmy,
byśmy rozrzucili		 rozrzuciłybyśmy,
byśmy rozrzuciły
2nd rozrzuciłbyś,
byś rozrzucił		 rozrzuciłabyś,
byś rozrzuciła		 rozrzuciłobyś,
byś rozrzuciło		 rozrzucilibyście,
byście rozrzucili		 rozrzuciłybyście,
byście rozrzuciły
3rd rozrzuciłby,
by rozrzucił		 rozrzuciłaby,
by rozrzuciła		 rozrzuciłoby,
by rozrzuciło		 rozrzuciliby,
by rozrzucili		 rozrzuciłyby,
by rozrzuciły
impersonal rozrzucono by
imperative 1st niech rozrzucę rozrzućmy
2nd rozrzuć rozrzućcie
3rd niech rozrzuci niech rozrzucą
passive adjectival participle rozrzucony rozrzucona rozrzucone rozrzuceni rozrzucone
anterior adverbial participle rozrzuciwszy
verbal noun rozrzucenie

Further reading
  • rozrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozrzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.