rozpruć

Polish

Etymology

From roz- +‎ pruć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔs.prut͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔsprut͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pruć

Verb

rozpruć pf (imperfective rozpruwać)

  1. (transitive) to unstitch, to unpick
  2. (transitive) to rip apart, to tear open
  3. (reflexive with się) to unravel, to become unstitched

Conjugation
Conjugation of rozpruć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpruć
future tense 1st rozpruję rozprujemy
2nd rozprujesz rozprujecie
3rd rozpruje rozprują
impersonal rozpruje się
past tense 1st rozprułem,
-(e)m rozpruł		 rozprułam,
-(e)m rozpruła		 rozprułom,
-(e)m rozpruło		 rozpruliśmy,
-(e)śmy rozpruli		 rozprułyśmy,
-(e)śmy rozpruły
2nd rozprułeś,
-(e)ś rozpruł		 rozprułaś,
-(e)ś rozpruła		 rozprułoś,
-(e)ś rozpruło		 rozpruliście,
-(e)ście rozpruli		 rozprułyście,
-(e)ście rozpruły
3rd rozpruł rozpruła rozpruło rozpruli rozpruły
impersonal rozpruto
conditional 1st rozprułbym,
bym rozpruł		 rozprułabym,
bym rozpruła		 rozprułobym,
bym rozpruło		 rozprulibyśmy,
byśmy rozpruli		 rozprułybyśmy,
byśmy rozpruły
2nd rozprułbyś,
byś rozpruł		 rozprułabyś,
byś rozpruła		 rozprułobyś,
byś rozpruło		 rozprulibyście,
byście rozpruli		 rozprułybyście,
byście rozpruły
3rd rozprułby,
by rozpruł		 rozprułaby,
by rozpruła		 rozprułoby,
by rozpruło		 rozpruliby,
by rozpruli		 rozprułyby,
by rozpruły
impersonal rozpruto by
imperative 1st niech rozpruję rozprujmy
2nd rozpruj rozprujcie
3rd niech rozpruje niech rozprują
passive adjectival participle rozpruty rozpruta rozprute rozpruci rozprute
anterior adverbial participle rozpruwszy
verbal noun rozprucie
noun

Further reading
  • rozpruć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpruć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.