rozmawiać

From roz- +‎ mawiać. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔzma(ː)vjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔzmavjat͡ɕ/, /rɔzmɒvjat͡ɕ/

rozmawiać impf

1. (sometimes reflexive with się) to talk with, to speak, to converse, to have a conversation, to chat
   • 1930 [Fifteenth century], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, section 50,15:

     Po gegosz to szmyerczy boyøcz sze braczya gego a myedzi sobøø rozmawayøcz (colloquentes)..., wskazaly sø gemu

     [Po jegoż to śmierci bojąc sie bracia jego a miedzy sobą rozmawiając (colloquentes)..., wskazali są jemu]

   • 1874-1891 [1453], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXV, page 212:

     Poszdrovyenye gdy yey daval, *szmyernya sza sz nya gest roszmavyal archanyol Gabryel

     [Pozdrowienie gdy jej dawał, śmiernie się z nią jest rozmawiał Archanjoł Gabryjel]

2. to consider something
   • 1461–1467, Sermones. Rękopiśmienne ekscerpty pochodzące z rkpsu Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej o sygn. 230 (dawna sygn. 1421/108 Mns) z roku 1461-1467, page 93r:

     Pulchra est anima, que se purificauit a viciis..., que non cessat, discutere, roszmavacz, interiora sua

     [Pulchra est anima, que se purificauit a viciis..., que non cessat, discutere, rozmawiać, interiora sua]

• Polish: rozmawiać

• Bańkowski, Andrzej (2000), “rozmawiać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rozmawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• rozmawać, rozmować (Middle Polish)

Inherited from Old Polish rozmawiać. By surface analysis, roz- +‎ mawiać. Compare Czech rozmluvit.

• IPA^(key): /rɔzˈma.vjat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /rɔzˈma.vjat͡ɕ/, /rɔzˈmɒ.vjat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: roz‧ma‧wiać

rozmawiać impf (perfective porozmawiać or (historically) rozmówić)

1. (intransitive, or in Middle Polish, reflexive) to talk with, to speak, to converse, to have a conversation, to chat [+ o (locative) = about whom/what], [+ z (instrumental) = with whom]
2. (intransitive, Middle Polish) to get even

   Synonym: rozprawiać się

3. (intransitive, Middle Polish) to negotiate; to court for
4. (intransitive, Middle Polish) to deliberate

   Synonym: rozprawiać

5. (intransitive, Middle Polish) to persuade someone to rebel
6. (reflexive with się, Middle Polish, finance) to settle accounts

   Synonym: rozliczać się

7. (intransitive or reflexive with się, Middle Polish) to pray

   Synonym: modlić się

8. (intransitive or reflexive with się, Middle Polish) to confer

   Synonym: naradzać się

9. (intransitive or reflexive with się, Middle Polish) to consider

   Synonym: rozważać

• rozmawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozmawiać in Polish dictionaries at PWN
• “rozmawać, rozmować”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• “rozmawać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• “rozmawiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• “rozmawiać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• “ROZMAWIAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 19.11.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “rozmawiać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “rozmawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmawiać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 649
• rozmawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego