rozbić

Polish

From roz- +‎ bić.

rozbić pf (imperfective rozbijać)

(transitive) to break, to shatter
(transitive) to pitch (to assemble a tent or make a camp)
(transitive, military) to rout, to decisively beat enemy forces
Synonyms: see Thesaurus:bić
(intransitive) to break (make the first shot in a cue sport game)
(reflexive with się) to crash

Conjugation of rozbić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozbić
future tense	1^st	rozbiję			rozbijemy
	2^nd	rozbijesz			rozbijecie
	3^rd	rozbije			rozbiją
	impersonal	rozbije się
past tense	1^st	rozbiłem, -(e)m rozbił	rozbiłam, -(e)m rozbiła	rozbiłom, -(e)m rozbiło	rozbiliśmy, -(e)śmy rozbili	rozbiłyśmy, -(e)śmy rozbiły
	2^nd	rozbiłeś, -(e)ś rozbił	rozbiłaś, -(e)ś rozbiła	rozbiłoś, -(e)ś rozbiło	rozbiliście, -(e)ście rozbili	rozbiłyście, -(e)ście rozbiły
	3^rd	rozbił	rozbiła	rozbiło	rozbili	rozbiły
	impersonal	rozbito
conditional	1^st	rozbiłbym, bym rozbił	rozbiłabym, bym rozbiła	rozbiłobym, bym rozbiło	rozbilibyśmy, byśmy rozbili	rozbiłybyśmy, byśmy rozbiły
	2^nd	rozbiłbyś, byś rozbił	rozbiłabyś, byś rozbiła	rozbiłobyś, byś rozbiło	rozbilibyście, byście rozbili	rozbiłybyście, byście rozbiły
	3^rd	rozbiłby, by rozbił	rozbiłaby, by rozbiła	rozbiłoby, by rozbiło	rozbiliby, by rozbili	rozbiłyby, by rozbiły
	impersonal	rozbito by
imperative	1^st	niech rozbiję			rozbijmy
	2^nd	rozbij			rozbijcie
	3^rd	niech rozbije			niech rozbiją
passive adjectival participle		rozbity	rozbita	rozbite	rozbici	rozbite
anterior adverbial participle		rozbiwszy
verbal noun		rozbicie

verbs