pokorzyć

Old Polish

Etymology

From po- +‎ korzyć. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔkɔr̝it͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔkɔr̝it͡ɕ/

Verb

pokorzyć pf

  1. to humiliate oneself publicly and ask for forgiveness
    • (Can we date this quote?) [1419], Jan Łoś, editor, Luźne rękopiśmienne ekscerpty Jana Łosia pochodzące z ksiąg ziemskich krakowskich, volume I, page 1017:
      Barthek, Jaschek debet prorogare sub pena al. pokorzicz sam
      [Bartek, Jaszek debet prorogare sub pena al. pokorzyć sam]
  2. (reflexive with się) to humble; to humiliate
    • 1930 [Fifteenth century], “II Par”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 32, 26:
      Potem syø pokorzil panu (humiliatusque est postea)
      [Potem się pokorzył panu (humiliatusque est postea)]

Derived terms
adjectives
nouns
adverbs
nouns
verbs

Descendants
  • Polish: pokorzyć

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pokorzyć. By surface analysis, po- +‎ korzyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /pɔˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/, /pɔˈkɔ.r̝ɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧ko‧rzyć

Verb

pokorzyć impf

  1. (transitive, obsolete) to humble; to humiliate
    Synonym: upokarzać
  2. (reflexive with się, obsolete) to be humbled; to be humiliated
    Synonym: upokarzać się

Conjugation
Conjugation of pokorzyć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokorzyć
present tense 1st pokorzę pokorzymy
2nd pokorzysz pokorzycie
3rd pokorzy pokorzą
impersonal pokorzy się
past tense 1st pokorzyłem,
-(e)m pokorzył		 pokorzyłam,
-(e)m pokorzyła		 pokorzyłom,
-(e)m pokorzyło		 pokorzyliśmy,
-(e)śmy pokorzyli		 pokorzyłyśmy,
-(e)śmy pokorzyły
2nd pokorzyłeś,
-(e)ś pokorzył		 pokorzyłaś,
-(e)ś pokorzyła		 pokorzyłoś,
-(e)ś pokorzyło		 pokorzyliście,
-(e)ście pokorzyli		 pokorzyłyście,
-(e)ście pokorzyły
3rd pokorzył pokorzyła pokorzyło pokorzyli pokorzyły
impersonal pokorzono
future tense 1st będę pokorzył,
będę pokorzyć		 będę pokorzyła,
będę pokorzyć		 będę pokorzyło,
będę pokorzyć		 będziemy pokorzyli,
będziemy pokorzyć		 będziemy pokorzyły,
będziemy pokorzyć
2nd będziesz pokorzył,
będziesz pokorzyć		 będziesz pokorzyła,
będziesz pokorzyć		 będziesz pokorzyło,
będziesz pokorzyć		 będziecie pokorzyli,
będziecie pokorzyć		 będziecie pokorzyły,
będziecie pokorzyć
3rd będzie pokorzył,
będzie pokorzyć		 będzie pokorzyła,
będzie pokorzyć		 będzie pokorzyło,
będzie pokorzyć		 będą pokorzyli,
będą pokorzyć		 będą pokorzyły,
będą pokorzyć
impersonal będzie pokorzyć się
conditional 1st pokorzyłbym,
bym pokorzył		 pokorzyłabym,
bym pokorzyła		 pokorzyłobym,
bym pokorzyło		 pokorzylibyśmy,
byśmy pokorzyli		 pokorzyłybyśmy,
byśmy pokorzyły
2nd pokorzyłbyś,
byś pokorzył		 pokorzyłabyś,
byś pokorzyła		 pokorzyłobyś,
byś pokorzyło		 pokorzylibyście,
byście pokorzyli		 pokorzyłybyście,
byście pokorzyły
3rd pokorzyłby,
by pokorzył		 pokorzyłaby,
by pokorzyła		 pokorzyłoby,
by pokorzyło		 pokorzyliby,
by pokorzyli		 pokorzyłyby,
by pokorzyły
impersonal pokorzono by
imperative 1st niech pokorzę pokorzmy
2nd pokorz pokorzcie
3rd niech pokorzy niech pokorzą
active adjectival participle pokorzący pokorząca pokorzące pokorzący pokorzące
passive adjectival participle pokorzony pokorzona pokorzone pokorzeni pokorzone
contemporary adverbial participle pokorząc
verbal noun pokorzenie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.