pociąć

Polish

Etymology

From po- +‎ ciąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.t͡ɕɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: po‧ciąć

Verb

pociąć pf

  1. (transitive) to cut up, to cut

Conjugation
Conjugation of pociąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pociąć
future tense 1st potnę potniemy
2nd potniesz potniecie
3rd potnie potną
impersonal potnie się
past tense 1st pociąłem,
-(e)m pociął		 pocięłam,
-(e)m pocięła		 pocięłom,
-(e)m pocięło		 pocięliśmy,
-(e)śmy pocięli		 pocięłyśmy,
-(e)śmy pocięły
2nd pociąłeś,
-(e)ś pociął		 pocięłaś,
-(e)ś pocięła		 pocięłoś,
-(e)ś pocięło		 pocięliście,
-(e)ście pocięli		 pocięłyście,
-(e)ście pocięły
3rd pociął pocięła pocięło pocięli pocięły
impersonal pocięto
conditional 1st pociąłbym,
bym pociął		 pocięłabym,
bym pocięła		 pocięłobym,
bym pocięło		 pocięlibyśmy,
byśmy pocięli		 pocięłybyśmy,
byśmy pocięły
2nd pociąłbyś,
byś pociął		 pocięłabyś,
byś pocięła		 pocięłobyś,
byś pocięło		 pocięlibyście,
byście pocięli		 pocięłybyście,
byście pocięły
3rd pociąłby,
by pociął		 pocięłaby,
by pocięła		 pocięłoby,
by pocięło		 pocięliby,
by pocięli		 pocięłyby,
by pocięły
impersonal pocięto by
imperative 1st niech potnę potnijmy
2nd potnij potnijcie
3rd niech potnie niech potną
passive adjectival participle pocięty pocięta pocięte pocięci pocięte
anterior adverbial participle pociąwszy
verbal noun pocięcie

Further reading
  • pociąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pociąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.