odroczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ rok +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔdˈrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: od‧ro‧czyć

Verb

odroczyć pf (imperfective odraczać)

  1. (transitive, formal) to adjourn, to defer, to postpone
    Hypernyms: przełożyć, przesunąć

Conjugation
Conjugation of odroczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odroczyć
future tense 1st odroczę odroczymy
2nd odroczysz odroczycie
3rd odroczy odroczą
impersonal odroczy się
past tense 1st odroczyłem,
-(e)m odroczył		 odroczyłam,
-(e)m odroczyła		 odroczyłom,
-(e)m odroczyło		 odroczyliśmy,
-(e)śmy odroczyli		 odroczyłyśmy,
-(e)śmy odroczyły
2nd odroczyłeś,
-(e)ś odroczył		 odroczyłaś,
-(e)ś odroczyła		 odroczyłoś,
-(e)ś odroczyło		 odroczyliście,
-(e)ście odroczyli		 odroczyłyście,
-(e)ście odroczyły
3rd odroczył odroczyła odroczyło odroczyli odroczyły
impersonal odroczono
conditional 1st odroczyłbym,
bym odroczył		 odroczyłabym,
bym odroczyła		 odroczyłobym,
bym odroczyło		 odroczylibyśmy,
byśmy odroczyli		 odroczyłybyśmy,
byśmy odroczyły
2nd odroczyłbyś,
byś odroczył		 odroczyłabyś,
byś odroczyła		 odroczyłobyś,
byś odroczyło		 odroczylibyście,
byście odroczyli		 odroczyłybyście,
byście odroczyły
3rd odroczyłby,
by odroczył		 odroczyłaby,
by odroczyła		 odroczyłoby,
by odroczyło		 odroczyliby,
by odroczyli		 odroczyłyby,
by odroczyły
impersonal odroczono by
imperative 1st niech odroczę odroczmy
2nd odrocz odroczcie
3rd niech odroczy niech odroczą
passive adjectival participle odroczony odroczona odroczone odroczeni odroczone
anterior adverbial participle odroczywszy
verbal noun odroczenie

Derived terms
noun
  • odroczenie

Further reading
  • odroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odroczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.