obrzucić

Polish

Etymology

From ob- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔbˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: ob‧rzu‧cić

Verb

obrzucić pf (imperfective obrzucać)

  1. (transitive) to pelt, to bombard
  2. (reflexive with się) to pelt each other

Conjugation
Conjugation of obrzucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obrzucić
future tense 1st obrzucę obrzucimy
2nd obrzucisz obrzucicie
3rd obrzuci obrzucą
impersonal obrzuci się
past tense 1st obrzuciłem,
-(e)m obrzucił		 obrzuciłam,
-(e)m obrzuciła		 obrzuciłom,
-(e)m obrzuciło		 obrzuciliśmy,
-(e)śmy obrzucili		 obrzuciłyśmy,
-(e)śmy obrzuciły
2nd obrzuciłeś,
-(e)ś obrzucił		 obrzuciłaś,
-(e)ś obrzuciła		 obrzuciłoś,
-(e)ś obrzuciło		 obrzuciliście,
-(e)ście obrzucili		 obrzuciłyście,
-(e)ście obrzuciły
3rd obrzucił obrzuciła obrzuciło obrzucili obrzuciły
impersonal obrzucono
conditional 1st obrzuciłbym,
bym obrzucił		 obrzuciłabym,
bym obrzuciła		 obrzuciłobym,
bym obrzuciło		 obrzucilibyśmy,
byśmy obrzucili		 obrzuciłybyśmy,
byśmy obrzuciły
2nd obrzuciłbyś,
byś obrzucił		 obrzuciłabyś,
byś obrzuciła		 obrzuciłobyś,
byś obrzuciło		 obrzucilibyście,
byście obrzucili		 obrzuciłybyście,
byście obrzuciły
3rd obrzuciłby,
by obrzucił		 obrzuciłaby,
by obrzuciła		 obrzuciłoby,
by obrzuciło		 obrzuciliby,
by obrzucili		 obrzuciłyby,
by obrzuciły
impersonal obrzucono by
imperative 1st niech obrzucę obrzućmy
2nd obrzuć obrzućcie
3rd niech obrzuci niech obrzucą
passive adjectival participle obrzucony obrzucona obrzucone obrzuceni obrzucone
anterior adverbial participle obrzuciwszy
verbal noun obrzucenie

Derived terms
verbs

Further reading
  • obrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obrzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.