obmówca

From obmówić +‎ -ca. First attested in c. 1500.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbmɔːft͡sa/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbmoft͡sa/

obmówca m

1. badmouther, slanderer

   Synonyms: obmawiacz, omówca

   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎, page 54:

     Obmowczą obtrectator

     [Obmowca obtrectator]

• Polish: obmówca

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obmówca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• obmowca (Middle Polish)

Inherited from Old Polish obmówca. By surface analysis, obmówić +‎ -ca.

• IPA^(key): /ɔbˈmuf.t͡sa/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔbˈmɔf.t͡sa/, /ɔbˈmof.t͡sa/
• Rhymes: -uft͡sa
• Syllabification: ob‧mów‧ca

obmówca m pers

1. (dated or literary) slander, calumniator

   Synonyms: obmawiacz, obmównik, oszczerca, potwarca

• obmówca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obmówca in Polish dictionaries at PWN
• “obmowca”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• Wiesław Morawski (29.01.2021), “OBMÓWCA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “obmówca”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “obmówca”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmówca”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 489
• obmówca in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego