natrafić

Polish

Etymology

From na- +‎ trafić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈtra.fit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -afit͡ɕ
  • Syllabification: na‧tra‧fić

Verb

natrafić pf (imperfective natrafiać)

  1. (intransitive) to come across, to encounter [+ na (accusative) = something]

Conjugation
Conjugation of natrafić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive natrafić
future tense 1st natrafię natrafimy
2nd natrafisz natraficie
3rd natrafi natrafią
impersonal natrafi się
past tense 1st natrafiłem,
-(e)m natrafił		 natrafiłam,
-(e)m natrafiła		 natrafiłom,
-(e)m natrafiło		 natrafiliśmy,
-(e)śmy natrafili		 natrafiłyśmy,
-(e)śmy natrafiły
2nd natrafiłeś,
-(e)ś natrafił		 natrafiłaś,
-(e)ś natrafiła		 natrafiłoś,
-(e)ś natrafiło		 natrafiliście,
-(e)ście natrafili		 natrafiłyście,
-(e)ście natrafiły
3rd natrafił natrafiła natrafiło natrafili natrafiły
impersonal natrafiono
conditional 1st natrafiłbym,
bym natrafił		 natrafiłabym,
bym natrafiła		 natrafiłobym,
bym natrafiło		 natrafilibyśmy,
byśmy natrafili		 natrafiłybyśmy,
byśmy natrafiły
2nd natrafiłbyś,
byś natrafił		 natrafiłabyś,
byś natrafiła		 natrafiłobyś,
byś natrafiło		 natrafilibyście,
byście natrafili		 natrafiłybyście,
byście natrafiły
3rd natrafiłby,
by natrafił		 natrafiłaby,
by natrafiła		 natrafiłoby,
by natrafiło		 natrafiliby,
by natrafili		 natrafiłyby,
by natrafiły
impersonal natrafiono by
imperative 1st niech natrafię natrafmy
2nd natraf natrafcie
3rd niech natrafi niech natrafią
anterior adverbial participle natrafiwszy
verbal noun natrafienie

Further reading
  • natrafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • natrafić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.