nakładczy

Polish

Etymology

From nakładca +‎ -y. First attested in 1819.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /naˈkwat.t͡ʂɨ/
Rhymes: -att͡ʂɨ
Syllabification: na‧kład‧czy

Adjective

nakładczy (not comparable, adverb nakładczo)

(relational) merchant employer (of jobs, requests, etc., paid for by the contractor, who also supplies materials, and made in the contractor's own place with their own tools)
Synonym: nakładowy

Declension

Declension of nakładczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	nakładczy		nakładcze	nakładcza	nakładczy	nakładcze
genitive	nakładczego			nakładczej	nakładczych
dative	nakładczemu			nakładczej	nakładczym
accusative	nakładczego	nakładczy	nakładcze	nakładczą	nakładczych	nakładcze
instrumental	nakładczym			nakładczą	nakładczymi
locative	nakładczym			nakładczej	nakładczych

Derived terms

noun

nakładczość

Related terms

adjectives

adverbs

nouns

verbs

References

Gazeta Lwowska‎, issue 30, 15 March 1819, page 119

Further reading

nakładczy in Polish dictionaries at PWN
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84
nakładczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.