kontyaik
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkoɲcɒjik]
- Hyphenation: kon‧tya‧ik
Declension
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | kontyaik |
| accusative | — | kontyaikat |
| dative | — | kontyaiknak |
| instrumental | — | kontyaikkal |
| causal-final | — | kontyaikért |
| translative | — | kontyaikká |
| terminative | — | kontyaikig |
| essive-formal | — | kontyaikként |
| essive-modal | — | kontyaikul |
| inessive | — | kontyaikban |
| superessive | — | kontyaikon |
| adessive | — | kontyaiknál |
| illative | — | kontyaikba |
| sublative | — | kontyaikra |
| allative | — | kontyaikhoz |
| elative | — | kontyaikból |
| delative | — | kontyaikról |
| ablative | — | kontyaiktól |
| non-attributive possessive - singular |
— | kontyaiké |
| non-attributive possessive - plural |
— | kontyaikéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.