dulczeć

Polish

Alternative forms
  • dulczyć

Etymology

Uncertain. Originally dialectal. Perhaps from German duldsam (“tolerant”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdul.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -ult͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: dul‧czeć

Verb

dulczeć impf

  1. (intransitive, colloquial) to plod, to pore over [+ nad (instrumental) = what] [+ przy (prepositional) = what]
    Synonyms: ślęczeć, trudzić się

Conjugation
Conjugation of dulczeć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dulczeć
present tense 1st dulczę dulczymy
2nd dulczysz dulczycie
3rd dulczy dulczą
impersonal dulczy się
past tense 1st dulczałem,
-(e)m dulczał		 dulczałam,
-(e)m dulczała		 dulczałom,
-(e)m dulczało		 dulczeliśmy,
-(e)śmy dulczeli		 dulczałyśmy,
-(e)śmy dulczały
2nd dulczałeś,
-(e)ś dulczał		 dulczałaś,
-(e)ś dulczała		 dulczałoś,
-(e)ś dulczało		 dulczeliście,
-(e)ście dulczeli		 dulczałyście,
-(e)ście dulczały
3rd dulczał dulczała dulczało dulczeli dulczały
impersonal dulczano
future tense 1st będę dulczał,
będę dulczeć		 będę dulczała,
będę dulczeć		 będę dulczało,
będę dulczeć		 będziemy dulczeli,
będziemy dulczeć		 będziemy dulczały,
będziemy dulczeć
2nd będziesz dulczał,
będziesz dulczeć		 będziesz dulczała,
będziesz dulczeć		 będziesz dulczało,
będziesz dulczeć		 będziecie dulczeli,
będziecie dulczeć		 będziecie dulczały,
będziecie dulczeć
3rd będzie dulczał,
będzie dulczeć		 będzie dulczała,
będzie dulczeć		 będzie dulczało,
będzie dulczeć		 będą dulczeli,
będą dulczeć		 będą dulczały,
będą dulczeć
impersonal będzie dulczeć się
conditional 1st dulczałbym,
bym dulczał		 dulczałabym,
bym dulczała		 dulczałobym,
bym dulczało		 dulczelibyśmy,
byśmy dulczeli		 dulczałybyśmy,
byśmy dulczały
2nd dulczałbyś,
byś dulczał		 dulczałabyś,
byś dulczała		 dulczałobyś,
byś dulczało		 dulczelibyście,
byście dulczeli		 dulczałybyście,
byście dulczały
3rd dulczałby,
by dulczał		 dulczałaby,
by dulczała		 dulczałoby,
by dulczało		 dulczeliby,
by dulczeli		 dulczałyby,
by dulczały
impersonal dulczano by
imperative 1st niech dulczę dulczmy
2nd dulcz dulczcie
3rd niech dulczy niech dulczą
active adjectival participle dulczący dulcząca dulczące dulczący dulczące
contemporary adverbial participle dulcząc
verbal noun dulczenie

References
  1. Bańkowski, Andrzej (2000), “dulczyć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), volume 1, →ISBN, page 311

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.