disviare
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /di.zviˈa.re/[1]
- Rhymes: -are
- Hyphenation: di‧svi‧à‧re
Verb
disviàre (first-person singular present disvìo, first-person singular past historic disviài, past participle disviàto, auxiliary avére)
- (transitive) to lead astray
Conjugation
Conjugation of disviàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | disviàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | disviàndo | |||
| present participle | disviànte | past participle | disviàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | disvìo | disvìi | disvìa | disviàmo | disviàte | disvìano |
| imperfect | disviàvo | disviàvi | disviàva | disviavàmo | disviavàte | disviàvano |
| past historic | disviài | disviàsti | disviò | disviàmmo | disviàste | disviàrono |
| future | disvierò | disvierài | disvierà | disvierémo | disvieréte | disvierànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | disvierèi | disvierésti | disvierèbbe, disvierébbe | disvierémmo | disvieréste | disvierèbbero, disvierébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | disvìi | disvìi | disvìi | disviàmo | disviàte | disvìino |
| imperfect | disviàssi | disviàssi | disviàsse | disviàssimo | disviàste | disviàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| disvìa | disvìi | disviàmo | disviàte | disvìino | ||
| negative imperative | non disviàre | non disvìi | non disviàmo | non disviàte | non disvìino | |
Related terms
References
- avviare in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.