dźwięczny

Polish

Etymology

From dźwięk +‎ -ny.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈd͡ʑvjɛn.t͡ʂnɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛnt͡ʂnɨ
Syllabification: dźwięcz‧ny

Adjective

dźwięczny (not comparable)

booming, resonating, with a clear loud sound
(phonetics) voiced
Antonym: bezdźwięczny

Declension

Declension of dźwięczny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	dźwięczny		dźwięczne	dźwięczna	dźwięczni	dźwięczne
genitive	dźwięcznego			dźwięcznej	dźwięcznych
dative	dźwięcznemu			dźwięcznej	dźwięcznym
accusative	dźwięcznego	dźwięczny	dźwięczne	dźwięczną	dźwięcznych	dźwięczne
instrumental	dźwięcznym			dźwięczną	dźwięcznymi
locative	dźwięcznym			dźwięcznej	dźwięcznych

Related terms

adjectives

Further reading

dźwięczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dźwięczny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.