collocatus
Latin
Alternative forms
Etymology
Perfect passive participle of collocō.
Participle
collocātus (feminine collocāta, neuter collocātum); first/second-declension participle
Declension
Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)
References
- collocatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- collocatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to occupy a very high position in the state: in altissimo dignitatis gradu collocatum, locatum, positum esse
- to occupy a very high position in the state: in altissimo dignitatis gradu collocatum, locatum, positum esse
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.