burknąć

Polish

Etymology

From burczeć +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbur.knɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -urknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: bur‧knąć

Verb

burknąć pf (imperfective burczeć)

  1. (transitive) to mutter, to grumble, to say something with a bad mood
    Synonyms: see Thesaurus:narzekać
  2. (transitive, archaic) to rebuke, to scold (someone)
  3. (transitive) to rumble (about a stomach)

Conjugation
Conjugation of burknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive burknąć
future tense 1st burknę burkniemy
2nd burkniesz burkniecie
3rd burknie burkną
impersonal burknie się
past tense 1st burknąłem,
-(e)m burknął		 burknęłam,
-(e)m burknęła		 burknęłom,
-(e)m burknęło		 burknęliśmy,
-(e)śmy burknęli		 burknęłyśmy,
-(e)śmy burknęły
2nd burknąłeś,
-(e)ś burknął		 burknęłaś,
-(e)ś burknęła		 burknęłoś,
-(e)ś burknęło		 burknęliście,
-(e)ście burknęli		 burknęłyście,
-(e)ście burknęły
3rd burknął burknęła burknęło burknęli burknęły
impersonal burknięto
conditional 1st burknąłbym,
bym burknął		 burknęłabym,
bym burknęła		 burknęłobym,
bym burknęło		 burknęlibyśmy,
byśmy burknęli		 burknęłybyśmy,
byśmy burknęły
2nd burknąłbyś,
byś burknął		 burknęłabyś,
byś burknęła		 burknęłobyś,
byś burknęło		 burknęlibyście,
byście burknęli		 burknęłybyście,
byście burknęły
3rd burknąłby,
by burknął		 burknęłaby,
by burknęła		 burknęłoby,
by burknęło		 burknęliby,
by burknęli		 burknęłyby,
by burknęły
impersonal burknięto by
imperative 1st niech burknę burknijmy
2nd burknij burknijcie
3rd niech burknie niech burkną
anterior adverbial participle burknąwszy
verbal noun burknięcie
adjective
  • burkliwy
adverb
  • burkliwie
verb

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.