alkonyatai
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒlkoɲɒtɒji]
- Hyphenation: al‧ko‧nya‧tai
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | alkonyatai |
| accusative | — | alkonyatait |
| dative | — | alkonyatainak |
| instrumental | — | alkonyataival |
| causal-final | — | alkonyataiért |
| translative | — | alkonyataivá |
| terminative | — | alkonyataiig |
| essive-formal | — | alkonyataiként |
| essive-modal | — | alkonyataiul |
| inessive | — | alkonyataiban |
| superessive | — | alkonyatain |
| adessive | — | alkonyatainál |
| illative | — | alkonyataiba |
| sublative | — | alkonyataira |
| allative | — | alkonyataihoz |
| elative | — | alkonyataiból |
| delative | — | alkonyatairól |
| ablative | — | alkonyataitól |
| non-attributive possessive - singular |
— | alkonyataié |
| non-attributive possessive - plural |
— | alkonyataiéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.