afstoffen

Dutch

Etymology

From af +‎ stoffen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑfstɔfə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧stof‧fen

Verb

afstoffen

  1. (transitive) to dust off, to clean by removing dust
    Ik heb die oude vaas afgestoft.
    I have dusted that old vase.
  2. (transitive, figuratively) to brush up, refresh, rekindle (knowledge)

Inflection
Inflection of afstoffen (weak, separable)
infinitive afstoffen
past singular stofte af
past participle afgestoft
infinitive afstoffen
gerund afstoffen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stof afstofte afafstofafstofte
2nd person sing. (jij) stoft afstofte afafstoftafstofte
2nd person sing. (u) stoft afstofte afafstoftafstofte
2nd person sing. (gij) stoft afstofte afafstoftafstofte
3rd person singular stoft afstofte afafstoftafstofte
plural stoffen afstoften afafstoffenafstoften
subjunctive sing.1 stoffe afstofte afafstoffeafstofte
subjunctive plur.1 stoffen afstoften afafstoffenafstoften
imperative sing. stof af
imperative plur.1 stoft af
participles afstoffendafgestoft
1) Archaic.

Derived terms
  • afstoffing

Descendants
  • → Papiamentu: stòf

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.