இறை

Tamil

Etymology

From Proto-Dravidian *et̠ayant̠u. Cognate with Kannada ಎರೆ (ere) and Telugu రేడు (rēḍu).

Pronunciation

Audio (file)
IPA^(key): /iraɪ̯/

Adjective

இறை • (iṟai)

divine, godly
impartial, just

Noun

இறை • (iṟai)

supreme, god
Synonyms: கடவுள் (kaṭavuḷ), தெய்வம் (teyvam), ஆண்டவர் (āṇṭavar)
impartiality, justice
Synonyms: பாரபட்சமின்மை (pārapaṭcamiṉmai), நியாயம் (niyāyam), நீதி (nīti)
superior, master, chief
Synonyms: முதல்வர் (mutalvar), தலைவர் (talaivar), குரு (kuru)
duty, obligation, debt
Synonyms: பணி (paṇi), கடன் (kaṭaṉ)

Derived terms

இறைத்தூதர் (iṟaittūtar, “apostle”)
இறைப்பணி (iṟaippaṇi, “charity, service, godly service”)
இறையன்பு (iṟaiyaṉpu, “divine love, godly love”)
இறையியல் (iṟaiyiyal, “theology”)
இறைவன் (iṟaivaṉ, “god”)
இறைவாக்கினர் (iṟaivākkiṉar, “prophet”)
இறைவாக்கு (iṟaivākku, “prophecy, promise”)
இறைவி (iṟaivi)

References

University of Madras (1924–1936), “இறை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.