уҡыусы

From уҡыу (uqıw, “read; study”) +‎ -сы (-sı, affix forming an agent noun).

Compare with exactly analogous terms in other languages: Tatar укучы (uquçı), Kazakh оқушы (oquşy), Kyrgyz окуучу (okuucu), Uzbek o'quchi (“reader; student”), Turkish okuyucu (“reader; reading”), Turkmen okyjy, etc.

• IPA^(key): [u.qɯ̞w.ˈsɯ̞]
• Hyphenation: у‧ҡыу‧сы

уҡыусы • (uqıwsı)

1. reader, the person who reads anything written or printed, especially a book, newspaper or magazine

   Гәзит өсөн мәҡәлә яҙғанда мин ғәҙәттә хәл-ваҡиғаға уҡыусы күҙлегенән бағам.

   Gäzit ösön mäqälä yaðğanda min ğäðättä xäl-vaqiğağa uqıwsı küðlegenän bağam.

   When I write an article for a newspaper, I usually look at events from the reader's point of view.

   Ысынлап та, классик булып танылған яҙыусыларҙың көндәлектәре генә киң уҡыусы өсөн баҫылып сыға.

   Isınlap ta, klassik bulıp tanılğan yaðıwsılarðıŋ köndälektäre genä kiŋ uqıwsı ösön baθılıp sığa.

   Indeed, only the diaries of writers who are considered classical, get published for the general reader.

2. schoolchild, pupil, (high school) student

   Беҙ, уҡытыусылар, йыш ҡына уҡыусыларыбыҙға: “Көндәлек — һеҙҙең йөҙөгөҙ”, тип әйтергә яратабыҙ.

   Beð, uqıtıwsılar, yış qına uqıwsılarıbıðğa: “Köndälek — heððeŋ yöðögöð”, tip äytergä yaratabıð.

   We, teachers, often like to say to our students: "a student's report card is his/her face".

• уҡытыусы (uqıtıwsı, “teacher”)