ælf
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ælf/, [æɫf]
Declension
Declension of ælf (strong i-stem)
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | ælf | ælfas |
| accusative | ælf | ælfas |
| genitive | ælfes | ælfa |
| dative | ælfe | ælfum |
Old Swedish
Etymology
From Old Norse alfr, from Proto-Germanic *albiz, from Proto-Indo-European *albʰós.
Declension
Declension of ælf (strong a-stem)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | ælf | ælfrin | ælfar | ælfanir, ælfaner |
| accusative | ælf | ælfin | ælfa | ælfana |
| dative | ælfi, ælfe | ælfinum, ælfenom | ælfum, ælfom | ælfumin, ælfomen |
| genitive | ælfs | ælfsins | ælfa | ælfanna |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.